Karl Georg Büchner
Karl Georg Büchner (1813-1837) był niemieckim rewolucjonistą, pisarzem i przyrodnikiem. Urodził się w Goddelau w Wielkim Księstwie Hesji jako syn lekarza Ernsta Karla Büchnera i Louise Caroline Büchner. Miał pięcioro rodzeństwa, w tym znane postacie, takie jak filozof Ludwig Büchner oraz pisarka Luise Büchner.
Wykształcenie i działalność
Büchner rozpoczął naukę pod okiem matki, która nauczyła go czytać i pisać oraz zapoznała z literaturą. Jego relacje z ojcem były trudne, ponieważ Ernst Büchner był zwolennikiem Napoleona i srogo traktował dzieci. Georg szczególnie interesował się naukami ścisłymi i historią, zwłaszcza rewolucją francuską.
Studiował medycynę w Strasburgu i Gießen, gdzie założył „Towarzystwo Praw Człowieka”. W 1834 roku wypuścił ulotkę Der Hessische Landbote, nawołując do rewolucji w Hesji. Po aresztowaniu jednego z dysydentów, Büchner uciekł do Strasburga. W 1837 roku uzyskał tytuł doktora i stanowisko docenta na Uniwersytecie Zuryskim. Niestety, wkrótce zachorował na tyfus i zmarł w Zurychu.
Wybrane dzieła
- Śmierć Dantona (1835, dramat)
- Lenz (1835, nowela)
- Leonce i Lena (1836, komedia)
- Woyzeck (1837, fragment)
- Pietro Aretino (zagubiony dramat)
- Lucretia Borgia (przekład dramatu Victora Hugo)
- Maria Tudor (przekład dramatu Victora Hugo)
Podsumowanie
Büchner był kluczową postacią niemieckiej literatury i myśli społecznej XIX wieku. Jego prace koncentrowały się na tematach rewolucji, sprawiedliwości społecznej i ludzkiej kondycji. Mimo krótkiego życia, jego twórczość wywarła znaczący wpływ na przyszłe pokolenia pisarzy i myślicieli.
