Indeks oscylacji południowej

Indeks oscylacji południowej (SOI)

Indeks oscylacji południowej (SOI) jest miarą różnic ciśnień atmosferycznych między Tahiti a Darwin w Australii, obliczaną według wzoru:

$SOI=10frac\{P\_d-P\_\{ds\}\}\{OS\}$

Gdzie:

• $P\_d$ – różnica średniego miesięcznego ciśnienia na Tahiti i w Darwinnie,
• $P\_\{ds\}$ – długoczasowa średnia ciśnienia dla danego miesiąca,
• $OS$ – długoczasowe odchylenie standardowe dla miesiąca.

Ujemny SOI wskazuje na wystąpienie El Niño, co prowadzi do ocieplenia centralnego i wschodniego Pacyfiku, osłabienia stałych wiatrów oceanicznych Atlantyku oraz zmniejszenia opadów w Australii. Natomiast dodatni SOI oznacza chłodniejsze wody Pacyfiku i przeciwny wpływ na klimat.

Oscylacja południowa

Termin „oscylacja południowa” został wprowadzony przez Gilberta Walkera w latach 20. i 30. XX wieku podczas badań nad monsunem indyjskim. Walker zauważył, że ciśnienia na Oceanie Indyjskim i Pacyfiku są przeciwnie skorelowane. Zjawisko to ma globalny zasięg i jest często powiązane z El Niño, co określa się skrótem ENSO (El Niño Southern Oscillation). ENSO opisuje cykle El Niño i La Niña, wpływające na pogodę w różnych częściach świata, daleko od równika.

Podsumowanie

SOI jest kluczowym wskaźnikiem dla zrozumienia oscylacji południowej oraz jej wpływu na globalny klimat i warunki pogodowe. Analiza SOI pozwala na prognozowanie zmian klimatycznych związanych z El Niño i La Niña.