Wyspa Baker
Wyspa Baker (ang. Baker Island) to niezamieszkana wyspa położona na Pacyfiku, około 3100 km na południowy zachód od Honolulu. Stanowi jedno z zamorskich terytoriów Stanów Zjednoczonych i nie jest częścią żadnego stanu ani jednostki terytorialnej USA. Wyspa jest objęta Rezerwatem Dzikiej Przyrody Wyspy Baker, zarządzanym przez United States Fish and Wildlife Service. Wstęp na wyspę wymaga zgody tej służby.
Historia
W 1857 roku Stany Zjednoczone objęły wyspę w posiadanie na mocy Guano Islands Act, co umożliwiło eksploatację guana. W latach 30. XX wieku rozpoczęła się kolonizacja przez imigrantów z Hawajów. W 1942 roku cywile zostali ewakuowani w wyniku bombardowań japońskich. W 1943 roku wyspa stała się bazą lotniczą US Army, która została zamknięta w latach 50. XX wieku. W 1974 roku Baker została objęta ochroną prawną jako National Wildlife Refuge.
Geografia
Powierzchnia wyspy wynosi 1,64 km², a jej długość wybrzeża to 4,8 km. Otoczona jest rafą koralową, a dno morskie szybko opada od południa i zachodu. Wyspa leży 24 km na północ od równika, co wpływa na jej klimat równikowy z niewielkimi opadami i wysokimi temperaturami. Wysokość najwyższego punktu wynosi 8 m nad poziomem oceanu. Brak jest naturalnych źródeł słodkiej wody, a teren porośnięty jest niską roślinnością, co czyni wyspę istotnym miejscem dla ptaków morskich oraz ryb.
Transport
Na wyspie nie ma portu. Jedyne miejsce nadające się do lądowania znajduje się w zachodniej części, obok pozostałości dawnych zabudowań. Istnieje także opuszczony pas startowy z czasów II wojny światowej.
