Adamaszek – charakterystyka i historia
Adamaszek (łac. adamascus, franc. damas) to dwustronna tkanina żakardowa, najczęściej wykonana z jedwabiu. Charakteryzuje się jednolitą kolorystyką oraz wzorem matowym na błyszczącym tle, uzyskiwanym dzięki specjalnym splotom tkackim, głównie atłasowym i skośnym.
Historia adamaszku
Najstarsze adamaszki były produkowane w Chinach w epoce Han (200 p.n.e.–220 n.e.), a ich wytwarzanie rozwijało się również w Egipcie i Syrii w VII–XI wieku. W Europie zaczęto je produkować od XII wieku, głównie we Włoszech. W XVI i XVII wieku w Flandrii i Holandii zaczęto wyrabiać adamaszki lniane, natomiast w Saksonii i na Śląsku produkcja miała miejsce w XVII i XVIII wieku.
Zastosowanie adamaszku
Adamaszki jedwabne były wykorzystywane do szycia kosztownych ubrań, paramentów kościelnych oraz do obijania ścian i mebli. Z kolei adamaszki lniane znalazły zastosowanie w bieliźnie pościelowej oraz stołowej.
Pochodzenie nazwy
Nazwa „adamaszek” wywodzi się od miasta Damaszek w Syrii, które odegrało istotną rolę w historii produkcji tej tkaniny.
Podsumowanie
- Adamaszek to dwustronna tkanina żakardowa, zwykle jedwabna.
- Produkcja adamaszku sięga czasów starożytnych, z najwcześniejszymi przykładami z Chin.
- W Europie adamaszki zaczęto wytwarzać od XII wieku, szczególnie we Włoszech.
- Wykorzystywane były głównie do ubiorów, paramentów kościelnych oraz obicia mebli.
- Nazwa pochodzi od Damaszku w Syrii.
