Bitwa pod Filippi
Bitwa pod Filippi miała miejsce w 42 p.n.e. w okolicach miasta Filippi w Macedonii. W starciu tym triumwirowie, Marek Antoniusz i Oktawian August, pokonali armię republikańską dowodzoną przez Brutusa i Kasjusza, przywódców spisku przeciwko Juliuszowi Cezarowi.
Po zgromadzeniu sił, Brutus i Kasjusz połączyli swoje armie, dysponując 17 legionami oraz kontyngentami sprzymierzeńców. Jesienią 42 p.n.e. stanęli naprzeciwko wojskom Antoniusza i Oktawiana, które dotarły przez Adriatyk. Wojska Brutusa i Kasjusza zajęły strategiczne pozycje, kontrolując szlaki komunikacyjne prowadzące w kierunku Morza Egejskiego.
Ich strategia polegała na odcięciu triumwirów od zaopatrzenia, co początkowo przyniosło zamierzone efekty. Jednakże Antoniusz zdołał pokrzyżować plany przeciwników, co zmusiło Brutusa i Kasjusza do podjęcia walki w decydującej bitwie.
Przebieg bitwy
Pierwsza bitwa miała miejsce w październiku, gdzie Antoniusz odniósł zwycięstwo nad Kasjuszem, który, sądząc że nie ma już nadziei, popełnił samobójstwo. Brutus natomiast odniósł sukces w starciu z Oktawianem. W listopadzie odbyła się druga bitwa, w której triumwirowie odnieśli całkowite zwycięstwo. Brutus, widząc brak możliwości dalszej walki, również odebrał sobie życie.
Podsumowanie
Bitwa pod Filippi zakończyła się klęską armii republikańskiej, co miało istotny wpływ na dalszy rozwój sytuacji w Rzymie. Zwycięstwo triumwirów umocniło ich pozycję i przyczyniło się do końca walki o władzę po śmierci Juliusza Cezara.
Bibliografia
- Maciej Milczanowski: Filippi 23 X 42 p.n.e., Wydawnictwo Inforteditions, Zabrze 2006.
- Klaus Bringmann, Historia Republiki Rzymskiej. Od początków do czasów Augusta, przeł. Anna Gierlińska, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2010.
