Zglenice Duże

Zglenice Duże

Zglenice Duże to wieś położona w województwie mazowieckim, w powiecie sierpeckim, w gminie Mochowo. Miejscowość znana jest również jako Zglenice Wielkie, a w przeszłości była wsią szlachecką.

Historia

Wieś Zglenice została po raz pierwszy wymieniona w 1416 roku, a jej mieszkańcem był rycerz Wojciech. W końcu XV wieku miejscowość przeszła w ręce Dominika, który otrzymał dobra od króla. W 1531 roku wieś posiadała 8,5 włóki uprawnej ziemi. Szlachta z Zglenic należała do ubogiego rycerstwa i zajmowała się samodzielnym uprawianiem ziemi.

W 1578 roku wieś została wymieniona w spisie podatkowym jako szlachta zagrodowa, z wieloma rycerzami o różnych przydomkach. Z tej wsi pochodził Konstanty Zglenicki, ojciec inżyniera Witolda Zglenickiego, znanego jako „polski Nobel”.

W 1784 roku w Zglenicach Dużych dziedziczyli: Borowska, Głuchowski, Koziorowski, Malanowski, Paprocki, Suskowski, Ustrzycki oraz Zgleniccy. W XIX wieku wieś była znana jako Zglenice Wielkie, a w 1827 roku odnotowano tam 18 domów i 204 mieszkańców.

W 1895 roku w Zglenicach znajdowało się 21 domów oraz 175 mieszkańców, a powierzchnia wsi wynosiła 1229 mórg, w tym 600 mórg nieużytków. W 1921 roku wieś liczyła 27 domów i 248 mieszkańców, a jej właścicielem w okresie międzywojennym był Franciszek Czachorowski, który posiadał 168 ha ziemi.

W Zglenicach Dużych znajdują się także barokowo-ludowe figury przydrożne, które są wpisane do Katalogu zabytków sztuki w Polsce.