Volkizm – Charakterystyka
Volkizm to niemiecka ideologia skrajnie prawicowa, charakteryzująca się neoromantyzmem, irracjonalnością i rasizmem. Z jej założeń wynika panteistyczna mistyka „krwi i ziemi” (Blut und Boden), która wyrasta z protestanckiej idei predestynacji.
Korzenie i Doktryna
Teorie volkistowskie mają swoje źródła w myśli niemieckiego nacjonalizmu i rasizmu, które rozwijały się od czasów Fichtego i Hegla. Fichte wprowadził koncepcję „pranarodu” (Urvolk), a Hegel pojęcie „ducha narodu” (Volksgeist). W epoce pozytywizmu te idee przekształciły się w pseudonaukowe teorie rasowe, oparte na pracach takich myślicieli jak Houston S. Chamberlain oraz Joseph Arthur de Gobineau.
Główne Założenia Volkizmu
Volkizm głosi, że dusza człowieka jest częścią zbiorowej duszy Ludu (Volk), a ta z kolei jest częścią duszy świata. Dusza Ludu kształtowana jest przez otoczenie i nie podlega zmianie. W myśleniu volkistowskim, cechy narodowe są uzależnione od krajobrazu, co prowadzi do stereotypów dotyczących różnych grup etnicznych.
Antysemityzm i Krytyka Nowoczesności
Volkiści postrzegali świat liberalny jako jałowy i pozbawiony wartości, utożsamiając go z żydowskim wpływem. W związku z tym, Żydzi zostali obwinieni za rozwój przemysłowy i demokratyczny, co wzmocniło neopogańsko-rasistowski antysemityzm. Niemcy, jako naród apolityczny, mieli być naturalnymi przeciwnikami nowoczesnych idei, które postrzegano jako zagrożenie dla tradycyjnych wartości.
Mit Chłopa i Konflikty Rasowe
W ideologii volkistowskiej chłop (Bauer) stał się symbolem moralności, przeciwstawionym żydowskim handlowcom. Niektórzy volkiści proponowali przywrócenie niewolnictwa dla „ras niższych”, co prowadziło do brutalnych narracji, w których Niemcy zyskiwali status ofiar w konflikcie rasowym.
W wyniku tych przekształceń, volkizm ewoluował w rasistowski koncept Herrenvolk, wyrażający skrajne poglądy na temat wyższości poszczególnych ras.
