„`html
Wielki Bukowiec
Wielki Bukowiec to wieś położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Skórcz, przy drodze wojewódzkiej nr 214. W latach 1975–1998 miejscowość była częścią województwa gdańskiego.
Położenie
Wieś ma układ uliczny rozwinięty wzdłuż bocznych dróg i leży na lekko falistej wysoczyźnie morenowej, na wysokości 93-115 m n.p.m. Graniczy z Parkiem Narodowym „Bory Tucholskie” oraz podmokłymi łąkami z rzeczką Węgiermucą. Północnym skrajem miejscowości przebiega linia kolejowa Skórcz – Szlachta, zamknięta w latach 90. XX w.
Sołectwo obejmuje również Nowy Bukowiec oraz osady leśne: Drewniaczki i Bojanowo. Całkowita powierzchnia wsi wynosi 1.310 ha.
Nazwy historyczne
- Bukowiec (1624)
- Buckowietz (1789)
- Bukowicz, Bukowica (XVIII w.)
- Gross Bukowitz (1885)
- Wielki Bukówiec (okres międzywojenny)
- Buchenhagen, Buchen (1942)
- Gross Bukowitz (1944)
Historia
W II połowie XVI w. wieś była własnością szlachecką. W 1789 r. funkcjonowała jako folwark. Po I rozbiorze w 1772 r. znalazła się w państwie pruskim. W 1885 r. była siedzibą gminy wiejskiej.
W 1871 r. wieś dotknął wielki pożar, który zniszczył niemal wszystkie zabudowania. Po zakończeniu I wojny światowej wróciła do Polski. W 1945 r. Wielki Bukowiec został wyzwolony po ciężkich walkach z Niemcami.
Szkolnictwo
W 1779 r. dzieci uczęszczały do szkoły w Zelgoszczy. W 1875 r. wybudowano nową szkołę, która funkcjonuje do dziś, a w 1965 r. oddano do użytku nowy budynek szkolny.
Ochotnicza Straż Pożarna
W 1919 r. powstała Ochotnicza Straż Pożarna w Wielkim Bukowcu. W 1993 r. oddano nową remizę, a w 2009 r. przyznano jednostce sztandar.
Zabytki
W centrum wsi znajduje się kapliczka przydrożna z 1946 r. oraz zanikający cmentarz pocholeryczny z XIX w. Zachowała się również mapa katastralna z 1849 r.
Bibliografia
- Józef Milewski, Dzieje wsi powiatu starogardzkiego, Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 1968.
„`
