Fale Alfvéna
Fale Alfvéna to rodzaj fal magnetohydrodynamicznych (MHD), które są poprzeczne w zjonizowanym gazie (plazmie) w obecności pola magnetycznego. Rozprzestrzeniają się one wzdłuż tego pola, nie powodując zmian ciśnienia ośrodka, co różni je od fal akustycznych. Gęstość plazmy pozostaje stała w czasie.
Prędkość propagacji tych fal jest opisana wzorem na prędkość Alfvéna. Zjawisko to zostało nazwane na cześć szwedzkiego fizyka Hannesa Alfvéna, laureata Nagrody Nobla, który postulował istnienie tych fal w 1940 roku. Fale Alfvéna stanowią teoretyczny przykład fal MHD, które zostały zarejestrowane w atmosferze Słońca (fale Moretona) oraz w jonosferze Ziemi (wewnętrzne fale grawitacyjne).
