Uście Solne – Charakterystyka
Uście Solne to wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Szczurowa, nad rzeką Rabą, blisko jej ujścia do Wisły. Miejscowość uzyskała prawa miejskie przed 1360 rokiem, ale w 1933 roku została zdegradowana do statusu wsi.
Historia
Nazwa „Uście” odnosi się do położenia przy ujściu rzeki, natomiast „Solne” wskazuje na związek z handlem solą, transportowaną z Bochni. Uście Solne otrzymało przywileje miejskie na prawie magdeburskim od króla Kazimierza Wielkiego w 1360 roku. Miasto było prawdopodobnie wtórnie lokowane, co związane było z korzyściami płynącymi z nowych przepisów prawnych.
W okresie największego rozkwitu, głównie w XIV wieku, Uście rozwijało się dzięki handlowi solą. Mieszkańcy uzyskali zwolnienia z ceł w różnych miejscowościach, co przyczyniło się do ich dobrobytu. Miasto posiadało rynek, który wyróżniał się wielkością na tle okolicznych miejscowości.
W XIX wieku nastąpił upadek gospodarczy Uścia, spowodowany przeniesieniem składu solnego do Świniar. W 1934 roku miejscowość utraciła prawa miejskie i stała się siedzibą gminy wiejskiej, co trwało do 1954 roku.
Zabytki
W Uściu Solnym znajdują się obiekty wpisane do rejestru zabytków województwa małopolskiego:
- Kościół Nawrócenia św. Pawła z otoczeniem
- Cmentarz wojenny nr 319 z I wojny światowej, na którym pochowanych jest 36 żołnierzy, w tym Elias Pasieka i Aleksy Sabat
Uście Solne to miejsce o bogatej historii i interesujących zabytkach, które świadczą o jego znaczeniu w przeszłości.
