„`html
Tarkowo Dolne
Tarkowo Dolne to wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie bydgoskim, w gminie Nowa Wieś Wielka. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Położenie
Wieś znajduje się na południe od Nowej Wsi Wielkiej, w obrębie doliny odwadnianej przez Noteć i Zieloną Strugę. Sąsiaduje z Dziemionną, Nową Wsią Wielką, Nową Wioską oraz Tarkowem Górnym. Przez Tarkowo Dolne przebiega droga krajowa nr 25 oraz linia kolejowa nr 131.
Charakterystyka
Tarkowo Dolne to sołectwo z zabudową rozciągającą się wzdłuż drogi krajowej. Tereny sołectwa zajmują doliny, w większości użytkowane jako łąki i pastwiska. Powierzchnia gruntów w sołectwie obejmuje:
- 216 ha gruntów ornych
- 294 ha łąk
- 47 ha pastwisk
- 30 ha lasów
Na terenie wsi znajduje się nieczynny cmentarz ewangelicki.
Historia
Tarkowo Dolne było wsią szlachecką, wymienioną w rejestrze poradlnego z 1489 roku. W XVI wieku należało do parafii w Pęchowie. W XVIII wieku powstała wieś Tarkowskie Olędry, dzieląc miejscowość na część szlachecką i olęderską. W 1833 roku w Tarkowskich Olędrach mieszkało 115 osób, a w 1860 roku liczba ta wzrosła do 152.
W 1884 roku wieś miała 206 mieszkańców. Po I wojnie światowej, w wyniku traktatu wersalskiego, Tarkowo Dolne znalazło się w granicach Polski. W 1920 roku przynależało do powiatu inowrocławskiego, a w 1934 roku włączono je do gminy Złotniki Kujawskie.
Według Narodowego Spisu Powszechnego z 2002 roku, we wsi mieszkało 328 osób, a w 2011 roku liczba ta wzrosła do 374. W 2013 roku w miejscowości działało 34 podmiotów gospodarczych, głównie małych firm. W latach 2008–2013 oddano do użytku 15 nowych mieszkań, co stanowiło niecałe 4% nowych mieszkań w gminie.
„`
