Tomasz Wawrzecki
Tomasz Antoni Wawrzecki herbu Rola (7 marca 1759 – 5 sierpnia 1816) był znaczącą postacią w historii Polski, pełniącą wiele ważnych ról w XVIII i XIX wieku. Urodził się w Mejsztach jako syn urzędnika Aleksandra Tadeusza Wawrzeckiego i Barbary Tyzenhauz.
Kariera polityczna i wojskowa
Wawrzecki był zwolennikiem reform i aktywnym uczestnikiem życia politycznego. W 1788 roku został posłem Sejmu Czteroletniego z powiatu brasławskiego. Jako chorąży wielki litewski, wspierał projekt Ustawy Rządowej, był członkiem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej oraz brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 roku.
W czasie insurekcji kościuszkowskiej pełnił funkcję naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej po pojmaniu Tadeusza Kościuszki. Po klęsce powstania wycofał się z wojskami, a następnie znalazł się w rosyjskiej niewoli, z której został zwolniony w 1796 roku.
Współpraca z Rosją i późniejsze życie
Po powrocie do Litwy, Wawrzecki zyskał sympatie prorosyjskie. W 1813 roku wszedł do Rady Najwyższej Tymczasowej Księstwa Warszawskiego, a w 1815 roku był ministrem sprawiedliwości oraz senator-wojewodą Królestwa Polskiego.
Odznaczenia i dziedzictwo
- Kawaler Orderu Świętego Stanisława (1786)
- Odznaczony Orderem Orła Białego (1791)
- Otrzymał złotą obrączkę „Ojczyzna Obrońcy Swemu” podczas powstania kościuszkowskiego
Tomasz Wawrzecki zmarł 5 sierpnia 1816 roku w Mejsztach i został pochowany w Widzach (obecnie na Białorusi).
