Cyklamen perski
Cyklamen perski (Cyclamen persicum) to wieloletnia roślina z rodziny pierwiosnkowatych, często mylona z fiołkiem alpejskim. Występuje naturalnie w górach Europy, Azji Zachodniej i Afryce Północnej, a w wielu krajach jest uprawiana jako roślina ozdobna w doniczkach.
Morfologia
- Pokrój: Roślina zielna z bulwami, osiągająca wysokość 30-40 cm.
- Liście: Różne kształty (sercowate, nerkowate) i kolory (od jasno- do ciemnozielonych), z widocznym unerwieniem.
- Kwiaty: Kwitnie od jesieni do wiosny, w kolorach od białego do czerwonego, osadzone na długich szypułkach.
- Korzeń: Korzenie wyrastają z bulwy.
Zmienność
W wyniku hodowli stworzono wiele odmian cyklamenów, które różnią się kolorem, kształtem i zapachem kwiatów oraz liści. Oto niektóre grupy odmian:
- Cyklameny pojedyncze: Najstarsza grupa, np. ‘Leuchtfeuer’.
- Cyklameny pastelowe: Jaśniejsza barwa płatków na brzegach.
- Grupy Plenum i Duplex: Więcej płatków.
- Grupa Fimbriatum: Pojedyncze kwiaty z postrzępionymi płatkami.
- Grupa Rococo: Płatki postrzępione, karbowane i faliste.
- Grupa Odoratum: Odmiany o pachnących kwiatach.
- Grupa Decora: Piękne kwiaty i liście.
- Cyklameny miniaturowe i przeznaczone na kwiat cięty.
Zastosowanie
Cyklamen perski jest popularną rośliną ozdobną, znaną z różnorodności odmian. W Polsce uprawiany jest głównie jako roślina doniczkowa, ale można go również sadzić na zewnątrz, pod warunkiem wykopania bulw przed zimą.
Uprawa
- Historia: Uprawa rozpoczęła się we Francji w ok. 1620 roku.
- Wymagania: Umiarkowana wilgotność, podlewanie od dołu, światło rozproszone, optymalna temperatura 7-15 °C.
- Rozmnażanie: Siew od lipca do marca, z główną porą w październiku i listopadzie; można również rozmnażać przez podział bulw.
Szkodniki i choroby
- Mszyca cyklamenowa
- Mączniak rzekomy
- Szara pleśń
- Gnicie bulwy
