Słupia Kapitulna
Słupia Kapitulna to wieś w Polsce, zlokalizowana w województwie wielkopolskim, w powiecie rawickim, w gminie Rawicz. Jej współrzędne to 51°36’23″N 16°57’56″E.
Historia
Wieś ma średniowieczne korzenie i istnieje przynajmniej od XIV wieku, po raz pierwszy wzmiankowana w dokumencie z 1310 roku jako Slup. Dalsze zapisy pochodzą z lat 1354, 1426, 1510 i 1580. Okolice Słupi były zasiedlone już w IX wieku, co potwierdzają odkrycia archeologiczne.
W 1310 roku, książę Henryk III Glogowski ustanowił dystrykt prowincjonalny, w którego granicach znalazła się Słupia. W 1530 roku wieś należała do powiatu kościańskiego w Królestwie Polskim. Od 1426 roku Słupia była siedzibą własnej parafii.
Wieś była własnością kapituły katedralnej gnieźnieńskiej, a król Kazimierz III Wielki potwierdził jej posiadłości w 1357 roku. W 1369 roku arcybiskup Gnieźnieński odnowił przywilej sołecki, szczegółowo opisując majątek sołectwa.
W 1383 roku Słupia została spustoszona podczas wojen domowych. W 1510 roku odnotowano 10 łanów osiadłych oraz 20 łanów opuszczonych. W kolejnych latach wieś zmagała się z pożarami i innymi przeciwnościami, co wpływało na jej rozwój demograficzny oraz gospodarzy.
Pod koniec XVI wieku Słupia znajdowała się w powiecie kościańskim w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Po II rozbiorze w 1793 roku miejscowość przeszła pod panowanie Prus. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego, w latach 1815-1848, Słupia była większą wsią w powiecie Kröben.
W 1837 roku Słupia miała 604 mieszkańców. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego. Publikacje wskazują na obecność grupy Hazaków w Słupi Kapitulnej.
