Siennica-Święchy
Siennica-Święchy to wieś w Polsce, zlokalizowana w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Czyżew. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa łomżyńskiego. Mieszkańcy kościoła rzymskokatolickiego przynależą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Czyżewie.
Historia
W XIX wieku obszar Siennicy-Święchy obejmował kilka osad i wsi, które były częścią powiatu ostrowskiego. Poniżej przedstawiono najważniejsze z nich:
- Siennica Daćbogi: w 1827 roku 8 domów, 53 mieszkańców; pod koniec XIX w. 6 domów.
- Siennica Gizy: w 1827 roku 6 domów, 40 mieszkańców; pod koniec XIX w. 7 domów, 46 mieszkańców.
- Siennica Jasiochy: w 1827 roku 7 domów, 36 mieszkańców.
- Siennica Karasie: w 1827 roku 4 domy, 23 mieszkańców.
- Siennica Klawy: w 1827 roku 2 domy, 11 mieszkańców.
- Siennica Łukasze: w 1827 roku 7 domów, 40 mieszkańców.
- Siennica Pierce: w 1827 roku 6 domów, 40 mieszkańców.
- Siennica Pietrasze: w 1827 roku 6 domów, 49 mieszkańców.
- Siennica Puzyki: w 1827 roku 4 domy, 22 mieszkańców.
- Siennica Szymanki: pod koniec XIX w. 9 domów.
- Siennica Święchy: w 1827 roku 15 domów, 78 mieszkańców; pod koniec XIX w. 10 domów, 93 mieszkańców, młyn.
- Siennica Lipusy: w 1827 roku 3 domy, 19 mieszkańców.
W 1921 roku w Siennicy-Święchy znajdowało się 16 budynków mieszkalnych oraz 105 mieszkańców (56 mężczyzn i 49 kobiet), wszyscy zadeklarowali narodowość polską.
