Michał Oczapowski
Michał Oczapowski (11 maja 1788 – 9 stycznia 1854) był polskim agronomem, profesorem na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim oraz pionierem doświadczalnictwa rolniczego. Był również teoretykiem rolnictwa, a jego prace miały znaczący wpływ na rozwój nowoczesnego rolnictwa w Polsce.
Rodzina
Oczapowski miał dwóch braci, Jana i Antoniego. Jego syn, Józef Bohdan Oczapowski, był profesorem na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Życiorys
Oczapowski ukończył gimnazjum w Słucku, a następnie studia matematyczno-fizyczne na Uniwersytecie Wileńskim, uzyskując doktorat w 1812 roku. W latach 1812-1819 zarządzał majątkami barona Rönne, wprowadzając nowoczesne metody gospodarki rolnej i znosząc pańszczyznę. W tym czasie rozpoczął publikację prac naukowych w „Dzienniku Wileńskim”.
W latach 1819-1822 odbył podróż naukową po Niemczech, Holandii, Francji i Anglii, starając się o objęcie Katedry Gospodarstwa Wiejskiego. Od 1822 roku był profesorem rolnictwa na Uniwersytecie Wileńskim, gdzie prowadził badania i doświadczenia w rolnictwie oraz publikował liczne prace naukowe. W 1832 roku, po zamknięciu uniwersytetu, został dyrektorem Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Warszawie, gdzie pracował do 1853 roku.
Upamiętnienie
- Ulica Michała Oczapowskiego w Warszawie (od 1962)
- Medal im. Michała Oczapowskiego dla wyróżniających się naukowców w dziedzinie nauk rolniczych (propozycja w 1974, pierwszy medal w 1988)
- Patron Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie
- Fundacja im. Michała Oczapowskiego (założona w 1991)
Prace
Oczapowski był autorem wielu publikacji, w tym:
- Gospodarstwo wiejskie (t. 1-12, 1835-1857)
- Zasady chemii rolnej (1818)
- Zasady agronomii (1819)
- O roli jej uprawie i pielęgnowaniu roślin gospodarskich (1825)
Nagrody i odznaczenia
Oczapowski został odznaczony:
- Order Świętej Anny II klasy z koroną
- Order Świętego Stanisława III klasy
- Szlachectwo z herbem Oczapowski (1846)
Bibliografia
Biografie i prace dotyczące Michała Oczapowskiego można znaleźć w wielu publikacjach, w tym pracach Jan Pająka i Ireny Godlewskiej oraz artykułach naukowych w „Postępach Nauk Rolniczych”.
