Łacinka Białoruska
Łacinka białoruska to wariant alfabetu łacińskiego, który został dostosowany do zapisu języka białoruskiego. Współczesna wersja opiera się na alfabecie polskim, wzbogaconym o dodatkowe znaki diakrytyczne oraz kilka unikalnych liter.
Charakterystyka Alfabetu
Współczesna łacinka białoruska zawiera:
- Litery z haczkami: č, š, ž
- Litery v oraz ŭ
Nie obejmuje natomiast liter: ą, ę, ó, w i ż. Pierwotnie łacinka była bliższa polskiemu alfabetowi, używając form sz, cz, ż oraz w, które zostały zmienione w XX wieku.
Historia i Wykorzystanie
Po upadku Związku Radzieckiego i uzyskaniu niepodległości przez Białoruś, podjęto próby przywrócenia łacinki w zapisie języka białoruskiego. Mimo to, jej użycie jest ograniczone. Łacinkę stosuje m.in. środowisko związane z tygodnikiem „Nasza Niwa”, pismem Arche oraz zespołem N.R.M., który nazywa swoje utwory w tym alfabecie.
Przykład Literacki
Przykładem użycia łacinki w literaturze jest wiersz Natalli Arsieńniewy pt. „Mahutny Boża”.
Podsumowanie
Łacinka białoruska, choć rzadko stosowana, stanowi ważny element kultury białoruskiej i jest symbolem tożsamości narodowej. Jej rozwój i popularyzacja wciąż są przedmiotem zainteresowania w środowiskach twórczych.
