„`html
Kajetan Ignacy Sołtyk
Kajetan Ignacy Sołtyk (1715-1788) był biskupem krakowskim, kijowskim oraz księciem siewierskim. Znany był z oporu wobec równouprawnienia innowierców oraz z licznych kontrowersji politycznych.
Życiorys
Urodził się 12 listopada 1715 roku w Chwałowicach jako syn kasztelana lubelskiego Józefa Franciszka Sołtyka. Po ukończeniu studiów teologicznych w Rzymie, rozpoczął karierę kościelną, zdobywając kanonię gnieźnieńską oraz łowicką. W 1749 roku otrzymał koadiutorię biskupstwa kijowskiego, a w 1756 roku został biskupem kijowskim.
W 1759 roku przeniesiony na biskupstwo krakowskie, gdzie pełnił swoją funkcję aż do śmierci. Był zwolennikiem dynastii Wettynów i uczestniczył w polityce, będąc członkiem frakcji dworskiej. Jego działania w obronie katolicyzmu były kontrowersyjne, w tym oskarżenie Żydów o mord rytualny.
Polityka i konflikty
Sołtyk był przeciwnikiem Czartoryskich i aktywnie sprzeciwiał się wyborowi Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 1767 roku został uwięziony przez Rosjan za odmowę uznania traktatu gwarancyjnego, co przyczyniło się do wybuchu konfederacji barskiej. Po powrocie w 1773 roku do Polski, próbował organizować opór przeciwko rozbiorom, lecz wkrótce popadł w melancholię.
Odsunięcie od władzy
W 1782 roku został ogłoszony przez Stanisława Augusta Poniatowskiego osobą niezdolną do pełnienia obowiązków biskupich, co wywołało kontrowersje. Odznaczony Orderem Orła Białego oraz Orderem Świętego Stanisława, pozostaje postacią złożoną w historii Polski.
Bibliografia
- Maciej Dęboróg-Bylczyński, „Sławków: gród biskupów krakowskich”, Wiadomości Monarchistyczne, 2007.
Linki zewnętrzne
„`
