Pobrzeże Koszalińskie
Pobrzeże Koszalińskie (313.4) to makroregion położony w środkowej części Pobrzeży Południowobałtyckich, rozciągający się od doliny dolnej Parsęty na zachodzie do przylądka Rozewie na wschodzie. Region ten obejmuje nadmorskie Wybrzeże Słowińskie z licznymi jeziorami przybrzeżnymi oraz równiny morenowe, przecięte dolinami rzek, takimi jak Parsęta, Grabowa, Wieprza, Słupia, Łupawa i Łeba.
Wymiary Pobrzeża Koszalińskiego to długość około 190 km i szerokość 25–30 km, z możliwością rozszerzenia do 60 km wzdłuż rzeki Parsęty. Oddziela go od Pojezierza Zachodniopomorskiego stopień terenowy o wysokości 50–100 m.
Charakterystyka turystyczna
Pobrzeże Koszalińskie jest popularnym regionem turystycznym i uzdrowiskowym, oferującym liczne kąpieliska nadmorskie oraz uzdrowiska, w tym:
- Mielno
- Darłowo
- Kołobrzeg
- Ustka
- Łeba
W regionie znajdują się także porty morskie i rybackie, takie jak Kołobrzeg, Darłowo, Ustka i Łeba. Utworzono tu Słowiński Park Narodowy w rejonie jezior Gardno i Łebsko, a także wiele rezerwatów przyrody. Ważniejsze miasta w Pobrzeżu Koszalińskim to:
- Koszalin
- Słupsk
- Kołobrzeg
- Lębork
- Białogard
Mezoregiony
W obrębie Pobrzeża Koszalińskiego wyróżnia się sześć mezoregionów:
- Wybrzeże Słowińskie
- Równina Białogardzka
- Równina Słupska (Równina Sławieńska)
- Wysoczyzna Damnicka
- Wysoczyzna Żarnowiecka
- Pradolina Redy-Łeby
Pobrzeże Koszalińskie stanowi istotny obszar dla turystyki i ochrony przyrody, oferując piękne krajobrazy oraz bogactwo przyrodnicze.
