Prawo Willisa
Prawo Willisa opisuje zależność między wiekiem gatunków roślin i zwierząt a zajmowaną przez nie powierzchnią. Kluczowym elementem tej zasady jest to, że przestrzeń zajmowana przez grupę pokrewnych gatunków (minimum dziesięć) w danym obszarze, przy względnie stałych warunkach, jest uzależniona głównie od czasu, jaki te gatunki spędziły w danym środowisku.
Jednakże, istnieją czynniki mogące wpływać na tę relację, takie jak:
- naturalne przeszkody terenowe (np. góry, rzeki, morza)
- zmienność klimatu
- działalność człowieka
Wnioski
Prawo Willisa można również analizować z perspektywy gatunku i rodzaju, co przypomina prawo Bradforda. W tym kontekście rodzaj odpowiada czasopismu, a gatunek – artykułowi. Rodzaje generują gatunki w sposób podobny do tego, jak w czasopismach pojawiają się cytowania artykułów.
Badania przeprowadzone na Cejlonie, gdzie analizowano 1028 rodzajów roślinności, wykazały, że 573 z nich miały tylko po jednym gatunku. Z kolei pewna liczba rodzajów była płodna, produkując wiele gatunków. Podobnie jak w przypadku wiodących czasopism w danej dziedzinie, które publikują większość wysoko cytowanych artykułów, reszta czasopism często pozostaje na marginesie.
Kategoria: Ewolucja, Biogeografia
