Izabella Elżbieta z Poniatowskich Branicka (26 czerwca 1730 – 14 lutego 1808) była siostrą króla Stanisława Augusta oraz znaczącą postacią w historii Białegostoku.
Życiorys
Izabella poślubiła Jana Klemensa Branickiego w 1748 roku, mając 18 lat. Była jego trzecią żoną i odgrywała kluczową rolę w rozwoju regionalnym miasta.
Jej działania przyczyniły się do powstania wielu instytucji edukacyjnych, w tym:
- szkoły parafialnej
- szkoły dla córek urzędników
- Szkoły Podwydziałowej Zgromadzenia Akademickiego (założonej w 1777 roku)
Izabella wspierała również medycynę, zatrudniając na dworze lekarzy i akuszerów, w tym Michała Clementa i Jakuba Feliksa Michelisa, który założył Instytut Akuszerii w Białymstoku.
Jako mecenas kultury, sprowadzała artystów z Europy, a jej znaczny księgozbiór liczył około 600 pozycji, w tym dzieła literatury polskiej i zagranicznej, mapy oraz albumy.
Po śmierci męża, Izabella odziedziczyła jego majątek i po pewnym czasie wyszła za mąż za generała Andrzeja Mokronowskiego. Zmarła w 1808 roku i została pochowana w bazylice archikatedralnej w Białymstoku.
Przypisy
Literatura dodatkowa
- Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989
Izabella Branicka pozostaje ważną postacią w historii Białegostoku i Rzeczypospolitej, a jej wkład w rozwój kultury i edukacji jest nieoceniony.
