„`html
Ołtarze-Gołacze
Ołtarze-Gołacze to wieś w Polsce, zlokalizowana w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nur, nad brzegiem rzeki Bug. W przeszłości była to wieś szlachecka, położona w powiecie nurskim ziemi nurskiej w XVI wieku. W latach 1975–1998 administracyjnie przynależała do województwa łomżyńskiego. Mieszkańcy tej miejscowości są częścią parafii św. Jana Apostoła w Nurze.
Historia
W 1441 roku Michał, dziedzic Ołtarzewa, otrzymał przywilej uwolnienia od sądownictwa ziemskiego. W końcu XV wieku wzmiankowano Jana z Ołtarzewa, a w połowie XVI wieku właścicielem wsi był Wojciech, syn Macieja. W końcu XVI wieku wieś znana była jako Ołtarze Gołacze, a powierzchnia użytków rolnych wynosiła 29 włók.
Znani właściciele wsi:
- Ołtarzewscy herbu Lis (koniec XVI wieku): Stanisław, Mikołaj, Hieronim oraz ich bracia.
- Krzysztof Ołtarzewski, żonaty z Małgorzatą, potomek Stanisława.
W 1788 roku w Ołtarzach Gołaczach urodził się Ignacy Ołtarzewski, prawdopodobnie syn Krzysztofa, który w 1807 roku wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego. Walczył w wojnach napoleońskich, osiągając stopień porucznika, a w 1815 roku służył w wojsku Królestwa Polskiego jako kapitan.
W 1827 roku wieś liczyła 72 domy i 424 mieszkańców, zamieszkiwali ją zarówno drobnoszlacheccy właściciele, jak i chłopi. W 1886 roku Ołtarze-Gołacze znalazły się w powiecie ostrowskim, gminie i parafii Nur. Pod koniec XIX wieku istniało tu 3 gospodarstwa chłopskie i 30 drobnoszlacheckich na 459 ha ziemi.
Na podstawie spisu powszechnego z 1921 roku, wieś liczyła 69 domów i 363 mieszkańców. Przed II wojną światową działał tu zakład kowalski Zalewskiego oraz młyn wodny należący do K. Falkowskiego.
„`
