Publius Flavius Vegetius Renatus – Wegecjusz
Publius Flavius Vegetius Renatus, znany jako Wegecjusz, był rzymskim pisarzem i historykiem żyjącym w drugiej połowie IV wieku n.e. Pełnił funkcję zarządcy skarbu, a jego zainteresowania obejmowały wojskowość i hodowlę koni.
Najważniejsze Dzieła
Wegecjusz jest autorem traktatu Epitoma rei militaris (Zarys wojskowości), dedykowanego cesarzowi (prawdopodobnie Teodozjuszowi I). Jest to jedyny zachowany podręcznik wojskowości rzymskiej, składający się z czterech ksiąg. Jego główną myślą jest przekonanie, że przywrócenie dyscypliny w armii rzymskiej, wzorując się na przeszłości, może przywrócić potęgę Rzymu. W dziele tym zawarł informacje dotyczące taktyki bitewnej oraz adaptacji łuku kompozytowego, zapożyczonego od Hunów.
W innym dziele, Digesta Artis Mulomedicinae, Wegecjusz zajmuje się leczeniem koni i źrebiąt, również opisując konie Hunów.
Wpływ i Cytaty
Wegecjusz był wspomniany przez św. Tomasza z Akwinu w kontekście cnoty męstwa i wiedzy, gdzie stwierdził, że „nikt nie boi się robić rzeczy, co do których jest pewien, że się ich dobrze nauczył”.
Bibliografia
- Zarys wojskowości ksiąg cztery, tłum. Anna M. Komornicka.
- O sztuce wojskowej księgi I – III (wybór).
- De re militari.
- The Military Institutions of the Romans.
- Vegetius: Epitome of Military Science.
- Św. Tomasz z Akwinu, „Summa Teologiczna”, ks. II – II, Q. 123, art. 1, ad. 2, przeł. Stanisław Bełch.
Wegecjusz pozostaje istotną postacią w historii wojskowości i literatury rzymskiej, a jego prace mają znaczenie zarówno dla historyków, jak i teoretyków wojskowości.
