Lisiec Wielki
Lisiec Wielki to wieś położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Stare Miasto. Miejscowość znana jest z neogotyckiego kościoła pw. św. Jana Chrzciciela, wybudowanego w latach 1878–1885. Zgodnie z danymi na koniec 2017 roku, wieś zamieszkuje 765 osób.
Historia
Historia Lisieca Wielkiego sięga XII wieku. Wieś została nadana klasztorowi św. Wawrzyńca pod Kaliszem przez Mieszka Starego. W 1232 roku książę Władysław Odonic zamienił wieś z klasztorem, przekazując mu inne dobra. Już w XIV wieku istniał tu kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela.
W 1520 roku wieś była wymieniana w dokumentach jako „Lyszyecz Maior”. W XVII wieku Lisiec Wielki przeszedł w ręce rodu Lisieckich i Witowskich, a później stał się własnością skarbu państwa. W 1840 roku wieś została wykupiona przez prywatnych właścicieli.
Pierwszy kościół w Lisiecu zbudowany był z drewna modrzewiowego, jednak z czasem popadł w ruinę z powodu braku proboszcza i konfliktów z parafianami. W 1697 roku zbudowano drugi kościół z drewna, który został przebudowany w XIX wieku.
Do 1840 roku Lisiec Wielki należał do dóbr koronnych, a następnie przeszedł w ręce różnych właścicieli, w tym braci Schuppe oraz Antoniego Komierowskiego, którego gospodarka przyczyniła się do degradacji lokalnych zasobów naturalnych.
Podsumowanie
Lisiec Wielki to historyczna wieś z bogatą przeszłością, sięgającą XII wieku. Jej znaczenie wzrasta dzięki neogotyckiemu kościołowi oraz przemianom własnościowym, które miały miejsce na przestrzeni wieków.
