„`html
Kal – Wieś w Polsce
Kal (niem. Kehlen, Kielno) to wieś położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo. Znajduje się na półwyspie między jeziorami Mamry i Święcajty. W latach 1975–1998 wieś należała do województwa suwalskiego.
Historia
Wieś została założona przez Anzelma von Tettau w 1469 roku, który otrzymał zamek Węgobork oraz otaczającą puszczę. Przywilej lokacyjny na prośbę von Tettau wystawił 8 kwietnia 1478 roku wielki mistrz Marcin Truchsess von Wetzhausen. Nazwa wsi prawdopodobnie pochodzi od pruskich nazw wodnych.
W 1540 roku Kal liczył 60 włók i zamieszkiwało go 24 rodziny zajmujące się bartnictwem, rybołówstwem i polowaniem. Mieszkańcy byli wolnymi ludźmi, nie podlegali służbie wojskowej ani pracy przy budowie zamków. Po raz pierwszy w tym roku odnotowano również funkcję sołtysa.
Mieszkańcy Kalu mieli przywilej główszczyzny w wysokości ośmiu grzywien. W XVI wieku wieś podlegała polonizacji, a w drugiej połowie XVII wieku kartograf Józef Naronowicz-Naroński odnotował ślady staropruskiego grodziska nad jeziorem, które później zniknęły.
W 1737 roku we wsi istniała jednoklasowa szkoła. Z danych z 1858 roku wynika, że Kal miał 58 włók i 10 mórg ziemi, a liczba mieszkańców wynosiła 590. W 1939 roku wieś liczyła 770 mieszkańców.
Bibliografia
- Białuński G.: Kolonizacja „Wielkiej puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie. Olsztyn 2002.
- Wakar A., Wilanowski B.: Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu. Olsztyn 1968.
Linki zewnętrzne
Kategoria: Kal (Polska)
„`
