„`html
Holenderska Kompania Wschodnioindyjska
Holenderska Kompania Wschodnioindyjska (VOC) została założona 20 marca 1602 roku na podstawie uchwały Stanów Generalnych Republiki Zjednoczonych Prowincji, co gwarantowało jej monopol na działalność kolonialną w Azji. Była to pierwsza na świecie międzynarodowa korporacja oraz kompania, która wprowadziła akcje i papiery wartościowe jako sposób finansowania działalności. Najstarsza znana akcja VOC pochodzi z 9 września 1606 roku.
Struktura i działalność
Kompania składała się z sześciu „izb”, z siedzibami w Amsterdamie, Middelburgu, Enkhuizen, Delft, Hoorn i Rotterdamie. Delegaci tych izb tworzyli organ decyzyjny znany jako „Heeren XVII”. VOC ustanowiła swoje faktorie w wielu strategicznych lokalizacjach, takich jak:
- Batawia (Dżakarta, Indonezja)
- Moluki (Wyspy Korzenne)
- Dejima (Japonia)
- Przylądek Dobrej Nadziei (Afryka Południowa)
Kompania handlowała różnorodnymi towarami, w tym srebrem z Peru, miedzią z Japonii, tekstyliami z Chin i Indii oraz przyprawami z Azji. VOC miała także wpływ na wprowadzenie nowych idei i technologii z Europy do Azji oraz wspierała misjonarzy chrześcijańskich.
Rozwój i konflikty
W 1640 roku VOC zdobyła port Galle na Sri Lance, łamiąc monopol Portugalii na handel cynamonem. W 1669 roku kompania była najbogatsza na świecie, dysponując około 150 statkami handlowymi i 10 tysiącami żołnierzy. W XVIII wieku jej działalność skupiła się głównie na Indiach Wschodnich. Jednak po serii wojen z Wielką Brytanią, VOC zaczęła borykać się z problemami finansowymi i została rozwiązana w 1798 roku.
Dziedzictwo
Po rozwiązaniu VOC, na kongresie wiedeńskim w 1815 roku, Indie Wschodnie zostały przyznane Królestwu Niderlandów. Historia Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej ukazuje wpływ, jaki miała na rozwój handlu i kolonializmu w XVII i XVIII wieku.
„`
