Dubno
Dubno to wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Boćki, nad rzeką Nurzec. W 1673 roku wieś była własnością kasztelana lubelskiego Feliksa Zygmunta Parysa. W latach 1975–1998 należała do województwa białostockiego. Mieszkańcy, wyznania prawosławnego, są związani z parafią Zaśnięcia Matki Bożej, a katolicy z parafią św. Józefa Oblubieńca w Boćkach.
Historia
W pierwszej ćwierci XVII wieku, wojewoda Mikołaj Sapieha zbudował w Dubnie murowany dwór o trzech kondygnacjach. Dwór charakteryzował się barwnymi ornamentami i wieżyczkami. W jego otoczeniu znajdowały się zabudowania gospodarcze oraz ogród. Został zniszczony podczas Potopu szwedzkiego w połowie XVII wieku, a jego ruiny popadły w zapomnienie w XVIII wieku.
W latach 2006–2007 przeprowadzono wykopaliska archeologiczne, które ujawniły pozostałości dworu oraz jego układ.
Dzieje późniejsze
Po zniszczeniu dworu Sapiehów, w okolicy wybudowano drewniany dwór, z którego zarządzano folwarkiem. W XVIII wieku Potoccy zbudowali w Dubnie jedną z pierwszych w Polsce cukrowni. Ostatnim właścicielem dworu był Henryk Rogowski, a folwark rozprzedano do 1915 roku. Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku, wieś zamieszkiwało 317 osób, w tym 12 katolików, 292 prawosławnych i 4 wyznawców innych religii.
Ludzie związani z Dubnem
- Witold Dębicki
- Tymoteusz Muśko
- Maria Rogowska-Falska
- Karol Sobczak
Podsumowanie
Dubno to wieś z bogatą historią, znana z dworu Sapiehów oraz późniejszych przemian, które miały miejsce w regionie. Obecnie jest miejscem o znaczeniu kulturowym i historycznym w województwie podlaskim.
