Prowincja Pomorze
Prowincja Pomorze była częścią państwa pruskiego, a następnie zjednoczonych Niemiec do 1945 roku. Jej stolicą był Szczecin, a w latach 1808–1814 Stargard. W 1939 roku prowincja zajmowała powierzchnię 38 401 km² i miała 2 405 021 mieszkańców. Numery rejestracyjne pojazdów zaczynały się od „I H”.
Zmiany terytorialne
Po I wojnie światowej, na mocy traktatu wersalskiego, Polska otrzymała niewielki fragment terytorium z powiatów bytowskiego, lęborskiego i słupskiego. W 1932 roku rejencja stralsundzka została włączona do rejencji szczecińskiej, a w 1938 roku powstała nowa rejencja pilska. Po II wojnie światowej, wschodnia część prowincji przeszła pod polski zarząd, natomiast zachodnia część, Pomorze Przednie, wchodzi obecnie w skład Meklemburgii-Pomorza Przedniego w Niemczech.
Podział administracyjny
Do 1920 roku, Prowincja Pomorze dzieliła się na trzy rejencje:
- Rejencja szczecińska
- Rejencja koszalińska
- Rejencja strzałowiecka
Demografia
W 1905 roku powierzchnia prowincji wynosiła 30 120 km², a liczba mieszkańców osiągnęła 1 684 326. Wśród nich przeważali protestanci (1 616 550), a także katolicy (50 206) i Żydzi (9 960). W rejonie granicy z Prusami Zachodnimi mieszkało 14 162 osoby posługujące się językiem kaszubskim.
Miasta
W 1938 roku do Pomorza przyłączono 21 miast z Marchii Granicznej Poznańsko-Zachodniopruskiej, w tym:
- Choszczno
- Drawno
- Dobiegniew
- Drezdenko
- Strzelce Krajeńskie
- Biały Bór
- Czarne
- Człuchów
- Debrzno
- Lędyczek
- Złotów
- Krajenka
- Wałcz
- Jastrowie
- Mirosławiec
- Człopa
- Tuczno
- Krzyż
- Trzcianka
- Piła
Podsumowanie
Prowincja Pomorze, z bogatą historią administracyjną i demograficzną, stanowiła ważny region w dziejach Niemiec i Polski. Jej zmiany terytorialne oraz podział administracyjny miały istotny wpływ na lokalną społeczność i kulturę.
