„`html
Prowincja Śląsk
Prowincja Śląsk, utworzona w wyniku reformy administracyjnej Prus po kongresie wiedeńskim, istniała w latach 1815–1919 oraz 1938–1941. Jej stolicą był Wrocław (niem. Breslau). Po II wojnie światowej większość terytorium prowincji przeszła pod kontrolę Polski, a niektóre fragmenty trafiły do Czechosłowacji.
Historia
Śląsk został podzielony między Królestwo Prus a Monarchię Habsburgów po wojnach śląskich (1763). Prusy zyskały większą część Śląska, znaną jako Śląsk Pruski. W 1741 roku podzielono go na dwa departamenty: Śląsk Górny i Dolny. W 1815 roku na Kongresie Wiedeńskim Prusy zaanektowały północne tereny Królestwa Saksonii, co przyczyniło się do powiększenia prowincji.
Podział administracyjny
Prowincja była podzielona na rejencje: legnicką, wrocławską i opolską, z niewielkimi zmianami do końca I wojny światowej. W 1919 roku podzielono ją na Dolny i Górny Śląsk, a w 1938 roku ponownie połączono. W 1941 roku dokonano kolejnego podziału, tworząc rejencję katowicką.
Ludność
W XIX wieku na Śląsku mieszkały różne grupy etniczne, w tym Niemcy, Polacy, Czesi i Żydzi. W grudniu 1939 roku populacja wynosiła 7 462 061, co dawało 156,8 mieszkańca na km².
Największe miasta (stan na 1 grudnia 1905)
- Wrocław
- Legnica
- Opole
- Zgorzelec
- Bytom
- Katowice
- Świdnica
„`
