Panleukopenia kotów
Panleukopenia kotów, znana również jako zakaźne zapalenie jelit kotów, to poważna, wirusowa choroba, która dotyka wszystkie kotowate. Charakteryzuje się objawami zapalenia układu pokarmowego oraz leukopenią, a jej występowanie jest globalne.
Etiologia
Chorobę wywołuje wirus panleukopenii kotów (FPV), blisko spokrewniony z parwowirusem psów. Wirus jest odporny na warunki zewnętrzne oraz większość środków dezynfekcyjnych. Najbardziej narażone na zakażenie są młode koty w wieku 2-5 miesięcy, u których poziom przeciwciał matczynych jest obniżony.
Źródła i drogi zakażenia
Wydzieliny i wydaliny chorych zwierząt, takie jak kał, ślina i wymiociny, są głównymi źródłami zakażenia. Do zakażenia może dojść drogą pokarmową, przez kontakt z zainfekowanym otoczeniem (miski, kuwety), a także przez bezpośredni kontakt z chorymi zwierzętami. Zakażenie może być również przenoszone przez owady.
Patogeneza
Wirus namnaża się w tkance limfoidalnej gardła, a następnie dostaje się do krwiobiegu, infekując węzły chłonne, śledzionę, grasice, szpik kostny i jelita. U ciężarnych kotek wirus może przenikać do płodu, co prowadzi do immunosupresji i zwiększa ryzyko wtórnych infekcji.
Objawy
Okres wylęgania choroby wynosi zazwyczaj od 4 do 10 dni. Główne objawy to:
- gorączka
- depresja
- biegunka (czasem z krwią)
- wymioty
- odwodnienie
- bolesność brzucha
- wychudzenie
Leukopenia jest charakterystyczna w badaniach krwi. U młodych zwierząt może wystąpić nagły przebieg choroby, prowadzący do śmierci w ciągu 3-5 dni. Bez leczenia śmiertelność wynosi do 75%, a w przypadku nieszczepionych kociąt sięga nawet 90%.
Odporność
Infekcja FPV indukuje zarówno miejscową, jak i ogólną odpowiedź immunologiczną. Po przebytej chorobie kocięta mogą uzyskać długotrwałą odporność, a poziom przeciwciał w surowicy utrzymuje się przez kilka lat, co zapewnia ochronę przed ponownym zakażeniem.
