Śląsk Czarny – Historia i Znaczenie
Śląsk Czarny to termin stworzony w okresie międzywojennym w Polsce, odnoszący się do podziału ówczesnych ziem śląskich w województwie śląskim na trzy części: Śląsk Czarny, Śląsk Biały i Śląsk Zielony. Autorem tego podziału był pisarz ludowy Gustaw Morcinek oraz Stanisław Berezowski. Został on przedstawiony w ich monografii wydanej w 1933 roku pt. „Śląsk”.
Śląsk Czarny odnosi się do środkowego obszaru województwa, które charakteryzowało się silnie rozwiniętym przemysłem węglowym, kluczowym dla lokalnej gospodarki. Region ten obejmował miasta takie jak:
- Katowice
- Tarnowskie Góry
- Ruda (obecnie Ruda Śląska)
- Królewska Huta (obecnie Chorzów)
- Siemianowice Śląskie
- Świętochłowice
- Mysłowice
- Piekary Śląskie
- Mikołów
- Rybnik
- Żory
- Wodzisław Śląski
- Jastrzębie
Po II wojnie światowej, na mocy ustaleń konferencji poczdamskiej, Polska uzyskała tereny Górnego Śląska oraz Dolny Śląsk, co spowodowało, że trójkolorowy podział przestał być stosowany. Niemniej jednak, termin „czarny Śląsk” nadal funkcjonuje, odnosząc się do regionu górniczego Górnego Śląska.
Podsumowanie
Śląsk Czarny to termin historyczny, który ilustruje znaczenie przemysłu węglowego w rozwoju regionu. Choć podział administracyjny z okresu międzywojennego już nie obowiązuje, to pojęcie to wciąż jest obecne w dyskursie regionalnym.
