Fusil Automatique Lourd (FAL)
Fusil Automatique Lourd (FN FALO) to belgijski ręczny karabin maszynowy, będący wersją karabinu automatycznego FN FAL. Jego historia sięga lutego 1948 roku, kiedy to w firmie Fabrique Nationale d’Armes de Guerre rozpoczęto prace nad bronią dostosowaną do niemieckiego naboju 7,92 mm oraz angielskiego naboju 0,280 cala (7,1 mm). Po wprowadzeniu znormalizowanego naboju 7,62 x 51 mm w armiach NATO, konstrukcja została zmodyfikowana i przyjęła nazwę FAL.
Rozwój i zastosowanie
Wraz z karabinem automatycznym stworzono również ręczny karabin maszynowy, co odpowiadało ówczesnym normom wyposażenia wojskowego. FN FALO był używany w wielu krajach, w tym w Belgii, Wielkiej Brytanii, RPA, Brazylii i Australii. W latach 80. XX wieku, po wprowadzeniu broni kal. 5,56 mm, FALO został wycofany z większości europejskich armii, ale nadal jest używany w krajach rozwijających się.
Wersje FN FALO
- 50-41 – wersja z kolbą z tworzywa sztucznego.
- 50-42 – wersja z drewnianą kolbą.
- C2 – kanadyjska wersja z celownikiem krzywiznowym, zasilana magazynkami 30-nabojowymi.
- L2A1 – australijska wersja, podobna do C2, z innym celownikiem.
Opis broni
FN FALO to broń samoczynno-samopowtarzalna, działająca na zasadzie odprowadzania gazów prochowych. Wyposażona jest w regulator gazowy oraz zamek ryglowany przez przekoszenie w płaszczyźnie pionowej. Zasilana z magazynków 20-nabojowych, FALO zatrzymuje zamek w tylnym położeniu po wystrzeleniu ostatniego naboju. Lufa jest ciężka, z tłumikiem płomienia i zamocowanym dwójnogiem. Broń posiada mechaniczne przyrządy celownicze oraz stałą kolbę z oporą naramienną.
Podsumowanie
FN FALO, jako belgijski ręczny karabin maszynowy, odgrywał znaczącą rolę w arsenale NATO. Jego różnorodne wersje oraz dostosowanie do wymagań współczesnych armii czynią go wciąż istotnym elementem uzbrojenia w wielu krajach.
