Włodzimierz Steyer
Włodzimierz Steyer, ps. Brunon Dzimicz (15 lipca 1892 – 15 września 1957), był polskim kontradmirałem oraz oficerem Marynarki Wojennej. Swoją karierę wojskową rozpoczął w Carskiej Marynarce Wojennej Rosji podczas I wojny światowej, a po 1919 roku służył w odrodzonej Marynarce Wojennej Polski aż do 1950 roku.
Służba wojskowa
Steyer urodził się w Montrealu, jednak jego rodzina szybko przeniosła się do Petersburga. W 1913 roku ukończył Korpus Morski w Petersburgu. Po wojnie polsko-bolszewickiej, w 1920 roku dowodził III Batalionem Morskim, a następnie pełnił różne funkcje, w tym dowódcy okrętów ORP „Komendant Piłsudski” oraz ORP „Mazur”. W latach 1933–1935 był dowódcą Dywizjonu Kontrtorpedowców.
W 1939 roku, jako dowódca Rejonu Umocnionego Hel, współdowodził obroną Półwyspu Helskiego. Po kapitulacji trafił do niewoli, gdzie przebywał w kilku oflagach, aż do wyzwolenia przez Brytyjczyków w 1945 roku.
Po wojnie, Steyer został dowódcą Marynarki Wojennej, a w 1946 roku podpisał umowę z ZSRR na przekazanie Polsce 23 okrętów. Jego kadencja zakończyła się w 1950 roku, gdy odmówił wydania zezwolenia na aresztowanie jednego z dowódców, co spowodowało jego przeniesienie w stan spoczynku.
Działalność po służbie
Po zakończeniu kariery wojskowej pracował w Powszechnej Kasie Oszczędności, a później w Związku Gminnych Spółdzielni Samopomoc Chłopska. W 1957 roku zmarł w Gdańsku, a jego pogrzeb odbył się z honorami wojskowymi.
Twórczość literacka
Steyer był również autorem książek o tematyce morskiej, pisząc pod pseudonimem i później pod własnym nazwiskiem. Jego publikacje obejmują m.in. „Samotny krążownik” (1934) oraz „Przygody mata Moreli” (1947).
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1945)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1948)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1946)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1935)
- Złoty Krzyż Zasługi (1928)
- Medal Niepodległości
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Patronaty
Imię Włodzimierza Steyera noszą jednostki Marynarki Wojennej oraz szkoły podstawowe w Polsce, a także ulice w kilku miastach. Od 2008 roku jest patronem Skansenu Fortyfikacji II Rzeczypospolitej w Jastarni.
