Kallinik I (zm. 705 w Rzymie) był patriarchą Konstantynopola w latach 693–705 oraz świętym Kościoła prawosławnego.
Życiorys
Przed objęciem patriarszego urzędu, Kallinik pełnił funkcję kapłana w kościele św. Bogurodzicy w Blachernach, jednej z kluczowych świątyń Konstantynopola. Po śmierci patriarchy Pawła III, został wybrany na jego następcę.
Po objęciu urzędu, Kallinik wszedł w konflikt z cesarzem Justynianem II, który zlecił zburzenie cerkwi św. Bogurodzicy w Blachernach w trakcie rozbudowy pałacu cesarskiego. W 695 roku, po obaleniu Justyniana przez uzurpatora Leoncjusza, Kallinik zgodził się na koronację Leoncjusza oraz jego następcy, Tyberiusza III.
Po dziesięciu latach Justynian powrócił do władzy, a Kallinik został brutalnie ukarany: oślepiony, pozbawiony języka i nosa, a następnie zamurowany żywcem. Po czterdziestu dniach, kiedy mur został rozebrany, Kallinik jeszcze żył, jednak zmarł kilka dni później.
Na polecenie papieża Jana VI, Kallinik został pochowany w kościele Świętych Apostołów w Rzymie. Według legendy, Święci Piotr i Paweł ukazali się papieżowi we śnie, prosząc o godny pochówek dla patriarchy.
Kult
Kallinik I został uznany za świętego w Kościele prawosławnym. Jego święto obchodzone jest 23 sierpnia według kalendarza juliańskiego oraz 5 września według kalendarza gregoriańskiego.
