Aster alpejski (Aster alpinus)
Aster alpejski, znany również jako Aster alpinus L., to gatunek rośliny z rodziny astrowatych, występujący w dzikich formach w górach Europy, Azji i Ameryki Północnej. W Polsce można go spotkać w Tatrach i Pieninach, gdzie jest rośliną rzadką.
Morfologia
Aster alpejski jest byliną o półróżyczkowym pokroju, osiągającą wysokość od 15 do 40 cm. Posiada wzniesioną, przylegająco owłosioną łodygę oraz liście:
- Liście odziomkowe: łopatkowe lub klinowate, krótkoogonkowe.
- Liście łodygowe: lancetowate, siedzące, całobrzegie i silnie owłosione.
Kwiaty Aster alpejskiego są zebrane w koszyczki, które znajdują się na szczytach łodyg. W koszyczkach wyróżniamy:
- Kwiaty żeńskie: fioletowe, z języczkami wyciętymi w 2-3 ząbki.
- Kwiaty męskie: rurkowate, żółte.
Owocem są drobne niełupki z puchem kielichowym, a roślina jest wiatrosiewna.
Biologia i ekologia
Aster alpejski kwitnie od maja do czerwca, a jego kwiaty są zapylane przez błonkówki. Rośnie w górskich siedliskach, takich jak skalne półki, szczeliny skał i podnóża gór, preferując stanowiska słoneczne lub półcieniste. Roślina jest wapieniolubna i ciepłolubna, występując częściej na południowych stokach. W polskich Tatrach można ją spotkać do wysokości 2000 m n.p.m., podczas gdy w Alpach rośnie do 3195 m n.p.m.
Zastosowanie i uprawa
Aster alpejski jest popularną rośliną ozdobną, często wykorzystywaną w ogrodach skalnych. Jest całkowicie mrozoodporny (strefy mrozoodporności 3-9) i istnieje wiele odmian ozdobnych w różnych kolorach, takich jak:
- ’Albus’ – biały
- ’Dunkle Schöne’ – ciemny
- ’Pinkie’ – różowy
- ’Trimix’ – trójkolorowy (białe, różowe, niebieskie) o wysokości do 20 cm
Podsumowanie
Aster alpejski to cenna roślina górska, zarówno pod względem ekologicznym, jak i estetycznym, znana z różnorodności odmian i odporności na warunki atmosferyczne.
