Wojna o sukcesję austriacką (1740–1748)
Wojna o sukcesję austriacką to konflikt zbrojny między Prusami, Francją, Hiszpanią, Bawarią a Austrią, Saksonią i Sardynią, spowodowany wstąpieniem na tron austriacki Marii Teresy oraz nieuznaniem sankcji pragmatycznej cesarza Karola VI. Konflikt rozpoczął się od pruskiego najazdu na Śląsk, który został zdobyty w 1741 roku. W 1746 Rosja dołączyła do Austrii, jednak wojna zakończyła się w 1748 roku, gdy Austria oddała Śląsk Prusom na mocy pokoju w Akwizgranie.
Przebieg wojny
Po śmierci cesarza Karola VI w październiku 1740 roku, Fryderyk II Wielki z Prus, wykorzystując niepewność sukcesji, zajął Śląsk. Armia austriacka, dowodzona przez marszałka Neipperga, poniosła klęskę pod Małujowicami w kwietniu 1741 roku, co umożliwiło Prusom dalsze działania. Równocześnie inne państwa, takie jak Bawaria i Saksonia, również rościły pretensje do terytoriów habsburskich.
W obliczu zagrożenia, Maria Teresa uzyskała wsparcie od Węgier i zawarła rozejm z Fryderykiem II, co pozwoliło na kontrofensywę austriacką w 1742 roku. Austriacy odzyskali Górną Austrię, lecz wkrótce Fryderyk II wznowił działania militarne, pokonując Austriaków pod Chotusicami.
Pomiędzy 1743 a 1746 rokiem miały miejsce intensywne walki we Włoszech i Niemczech, z wieloma bitwami, w tym pod Dettingen i Piacenzą. Ostatecznie, po długotrwałych zmaganiach, wojna zakończyła się w 1748 roku, gdy Austria oddała Śląsk Prusom oraz część terytoriów we Włoszech Hiszpanii.
Chronologia kluczowych bitew
- Bitwa pod Małujowicami (10 kwietnia 1741)
- Bitwa pod Chotusicami (17 maja 1742)
- Bitwa pod Dettingen (27 czerwca 1743)
- Bitwa pod Piacenzą (16 czerwca 1746)
- Bitwa pod Dobromierzem (4 czerwca 1745)
Wojna o sukcesję austriacką miała długofalowe konsekwencje dla polityki europejskiej, przyczyniając się do przekształcenia Prus w mocarstwo oraz osłabienia pozycji Austrii. Maria Teresa, mimo militarnej siły, nigdy nie pogodziła się z utratą Śląska, co później doprowadziło do wybuchu III wojny śląskiej.
