Bolesława Maria Lament
Bolesława Maria Lament, urodzona 3 lipca 1862 roku w Łowiczu, była polską zakonnicą i założycielką Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny. Zmarła 29 stycznia 1946 roku w Białymstoku. W 1991 roku została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II.
Życiorys
Bolesława Lament była pierwszym dzieckiem w rodzinie rzemieślniczej, w której wychowywała się jako jedna z ośmiorga dzieci. Ukończyła rosyjskie progimnazjum w Łowiczu oraz zdobyła kwalifikacje krawieckie w Warszawie. Następnie prowadziła własny zakład krawiecki.
W wieku 22 lat wstąpiła do Zgromadzenia Rodziny Maryi, gdzie pełniła rolę nauczycielki w różnych miastach, w tym Warszawie i Sankt Petersburgu. Po powrocie do Łowicza po śmierci ojca, zaangażowała się w pracę społeczną, kierując domem noclegowym w Warszawie.
W 1905 roku, po zainspirowaniu przez o. Honorata Koźmińskiego, założyła Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny w Mohylewie. Zgromadzenie miało na celu wspieranie jedności chrześcijan oraz umacnianie katolików w wierze. W 1907 roku przeniosła się do Petersburga, gdzie rozwijała działalność oświatową, szczególnie wśród młodzieży.
Po rewolucji październikowej w 1917 roku, Bolesława wróciła do Polski, a w 1922 roku założyła dom w Chełmnie. W latach 1925-1935 przebywała w klasztorze w Ratowie, a następnie przeniosła się do Białegostoku
