Michał Wrocławczyk

Michał Wrocławczyk (ok. 1460 – 9 listopada 1534) był polsko-niemieckim uczonym, który zajmował się filozofią, astronomią, astrologią, matematyką, teologią oraz filologią. Był profesorem Akademii Krakowskiej.

Życiorys

Michał Wrocławczyk pochodził z zamożnej rodziny niemieckiej. W 1478 roku rozpoczął studia na Akademii Krakowskiej, gdzie uzyskał bakalaureat w 1481, a następnie obronił pracę magisterską w 1488 roku. W swoich wykładach poruszał różnorodne tematy, takie jak astrologia, astronomia, matematyka, fizyka oraz filozofia Arystotelesa. Jego wykładów słuchał m.in. Mikołaj Kopernik.

Wrocławczyk był także aktywny jako edytor i komentator tekstów religijnych oraz klasycznych. W 1495 roku wszedł do Kolegium Mniejszego, a w 1501 do Kolegium Większego. W 1512 roku przeszedł na wydział teologiczny, gdzie uzyskał doktorat w 1517 roku. Dwukrotnie pełnił funkcję dziekana wydziału artium.

W 1494 i 1495 roku wydał swoje pierwsze prognozy astrologiczne, a w 1506 roku opublikował Introductorium astronomiae Cracoviense elucidans Almanach.

Twórczość

Wrocławczyk był autorem licznych dzieł naukowych, w tym:

Iudicium Cracoviense (1494) – prognostyki astrologiczne
Introductorium astronomiae Cracoviense elucidans Almanach (1506) – podręcznik astrologii
Introductorium dyalectice quod congestum logicum appellatur (1509) – podręcznik logiki
Expositio hymnorumque interpretatio pro iuniorum eruditione (1516) – zbiór tekstów religijnych
Epithoma figurarum in libros physicorum et De anima Arystotelis (1518)
Epithoma conclusionum theologicalium (1521) – podręcznik dogmatyki
Prosarum dilucidatio ac earundem interpretatio (1530) – zbiór pism kościelnych