Tarnogóra
Tarnogóra to wieś położona w gminie Izbica, w powiecie krasnostawskim, w województwie lubelskim, nad rzeką Wieprz. Dawniej była miastem królewskim, lokowanym w 1540 roku. W XVI wieku znajdowała się w województwie ruskim, a w 1869 roku utraciła status miasta. W latach 1975–1998 należała do województwa zamojskiego. Obecnie wieś jest sołectwem gminy Izbica, liczącym według Narodowego Spisu Powszechnego z 2011 roku 901 mieszkańców.
Historia
Tarnogóra powstała na gruntach wsi Ostrzyca, lokowana w 1548 roku na prawie magdeburskim przez hetmana Jana Tarnowskiego. Wkrótce po lokacji mogła powstać twierdza. Hetman erygował parafię i ufundował kościół. W 1552 roku Tarnogórę nabył kanclerz Jan Osiecki, a w 1690 roku Nikodem Żaboklicki. W latach 1830–1831 gen. Józef Czyżewski rozbudował pałac z parkiem. Od 1945 do 2012 roku budynek pełnił funkcję liceum ogólnokształcącego. Tarnogóra utraciła prawa miejskie w 1869 roku w wyniku represji po powstaniu styczniowym, a 13 stycznia 1870 roku straciła status miasta.
W latach 1929–1954 Tarnogóra była samodzielną gminą, w skład której wchodziła również Izbica.
Wspólnoty wyznaniowe
- Kościół polskokatolicki: parafia św. Józefa
- Kościół rzymskokatolicki: parafia św. Zofii
Zabytki
- Ratusz z drugiej połowy XVIII wieku
- Neogotycko-klasycystyczny pałac z parkiem z XIX wieku
- Kościół rzymskokatolicki pw. św. Zofii, wybudowany w 1544 roku z fundacji Jana Tarnowskiego, z zabytkowymi rzeźbami i obrazami
- Cmentarz rzymskokatolicki z nagrobkami z XIX wieku
- Młyn wodny z lat 1881–1883
- Browar funkcjonujący w XIX wieku
Podsumowanie
Tarnogóra, niegdyś miasto królewskie, posiada bogatą historię, liczne zabytki oraz wspólnoty wyznaniowe. Dziś jest małą wsią, która zachowała część swojego historycznego dziedzictwa.
