Kiritimati – Wyspa Bożego Narodzenia
Kiritimati, znana jako Wyspa Bożego Narodzenia, to największa z 33 wysp Kiribati, położona na Pacyfiku. Jej powierzchnia wynosi 642 km², z czego 388 km² to ląd, co stanowi 70% obszaru lądowego kraju. Wyspa jest zamieszkana przez 7369 osób, co stanowi 4,5% populacji Kiribati.
Geografia i przyroda
Kiritimati to największy atol na świecie, zawierający również wewnętrzną lagunę, znaną jako Wielka Laguna. Wyspa leży blisko równika i tuż obok linii zmiany daty, co sprawia, że mieszkańcy jako pierwsi witają każdy nowy dzień oraz nowy rok. W regionie gniazduje około 25 milionów rybitw czarnogrzbietych, a unikalną atrakcją turystyczną są meduzy bez parzydełek, które można spotkać w lagunie.
Historia
Kiritimati została odkryta przez Jamesa Cooka 24 grudnia 1777 roku, co dało początek jej nazwie. W latach 1956-1958 Brytyjczycy przeprowadzili na wyspie dziewięć próbnych wybuchów nuklearnych, a w latach 1962-1964 kontynuowały je Stany Zjednoczone. Próby te miały miejsce w atmosferze i dotyczyły bomb wodorowych.
Zaludnienie i wsie
- London – 1829 mieszkańców
- Tabwakea – 1881 mieszkańców
- Banana – 1170 mieszkańców
- Poland – 235 mieszkańców
Na wyspie znajdują się także ruiny niezamieszkałej wsi Paris.
Lotnictwo i kosmodromy
Na Kiritimati funkcjonuje Cassidy International Airport, jedyne lotnisko w Kiribati z połączeniem rejsowym do USA. Istnieje również opuszczone lotnisko Aeon, które miało być portem dla japońskiego wahadłowca kosmicznego Hope-X. Kiritimati, leżąca blisko równika, ma potencjał do wykorzystania jako kosmodrom.
Ptactwo
Wyspa jest ważnym terenem lęgowym z ponad 35 gatunkami ptaków, w tym największą kolonią burzyków brunatnych. Gniazdują tu także rybitwy tropikalne oraz wiele innych gatunków, takich jak głuptaki i faetony.
Podsumowanie
Kiritimati to unikalna wyspa o bogatej historii, różnorodności przyrodniczej oraz znaczeniu geograficznym, stanowiąca istotny element kultury i ekologii regionu Pacyfiku.
