Strefa Fresnela w radiokomunikacji
Strefa Fresnela, występująca w radiokomunikacji i optyce, odnosi się do obszaru propagacji energii sygnału radiowego pomiędzy nadajnikiem a odbiornikiem. Strefy te są numerowane, przy czym najwięcej energii koncentruje się w strefie pierwszej, a z każdą kolejną strefą ich moc maleje.
Charakterystyka stref Fresnela
Strefy Fresnela mają kształt elipsoidy obrotowej, a ich rozmiar i kształt zależą od częstotliwości sygnału. Wraz ze wzrostem częstotliwości strefy stają się smuklejsze. Promień n-tej strefy Fresnela, opisujący promień koła przecinającego elipsoidę, można obliczyć ze wzoru:
gdzie:
- – promień n-tej strefy Fresnela (m)
- – odległość od nadajnika (m)
- – odległość od odbiornika (m)
- – długość fali radiowej (m)
Promień strefy jest największy w jej środkowej części i maleje w kierunku anten. Maksymalny promień pierwszej strefy Fresnela występuje w połowie drogi między nadajnikiem a odbiornikiem, co można wyrazić jako:
gdzie:
- – promień (m)
- – całkowita odległość (km)
- – częstotliwość sygnału (GHz)
Wpływ przeszkód na propagację sygnału
Obiekty, takie jak wzgórza, drzewa czy budynki, znajdujące się w strefach Fresnela, mają znaczący wpływ na propagację sygnału, szczególnie w strefie pierwszej. Ich obecność może znacznie pogorszyć jakość przesyłu sygnału. Dlatego dla łączy o wysokiej niezawodności, cały obszar pierwszej strefy Fresnela powinien być wolny od przeszkód.
Strefy Fresnela, zaczynając od pierwszej, układają się koncentrycznie, a ich znaczenie maleje wraz z numerem strefy.