Ciało migdałowate

Ciało migdałowate, znane również jako jądro migdałowate (łac. corpus amygdaloideum), to część układu limbicznego zlokalizowana między biegunem skroniowym a rogiem dolnym komory bocznej. Odkryte na początku XIX wieku, ciało migdałowate jest kluczowe w generowaniu negatywnych emocji, agresji oraz w reakcjach obronnych poprzez pobudzanie układu współczulnego. Jego objętość jest skorelowana z rozmiarami sieci społecznej u ludzi.

Części ciała migdałowatego

Ciało migdałowate dzieli się na dwie główne części:

Korowo-przyśrodkowa: Starsza filogenetycznie, odpowiedzialna za pobudzanie. Składa się z trzech kompleksów jąder: korowego, przyśrodkowego i środkowego.
Podstawno-boczna: Młodsza, pełni funkcje hamujące. Zbudowana z dwóch głównych kompleksów: bocznego i podstawnego.

Informacje docierają do zespołu jąder bocznych, gdzie są analizowane i przetwarzane, a następnie przekazywane do jądra środkowego, które wysyła polecenia do podwzgórza oraz pnia mózgu.

Drogi dochodzące do ciała migdałowatego

Ciało migdałowate odbiera informacje z dwóch głównych dróg:

Droga bezpośrednia (podkorowa): Obejmuje połączenia z wzgórzem, omijając korę nową. Umożliwia szybką reakcję na bodźce.
Droga pośrednia: Przechodzi przez korę nową, jest wolniejsza, ale pozwala na dokładniejsze przetwarzanie bodźców.

Połączenia podkorowe

Ciało migdałowate ma liczne połączenia, w tym:

Aferentne połączenia podkorowe: Z ośrodków czuciowych, takich jak opuszka węchowa, wzgórze oraz jądro pasma samotnego.
Eferentne połączenia podkorowe: Z ośrodków podwzgórza i pnia mózgu, regulujących procesy wegetatywne.

Objawy dysfunkcji ciała migdałowatego

Uszkodzenie ciała migdałowatego może prowadzić do:

Agnozji wzrokowej
Braku zdolności koncentracji
Nadmiernej seksualności
Zwiększonego apetytu
Stępienia emocjonalnego