Izydor – metropolita kijowski
Izydor (ur. ok. 1385, zm. 27 kwietnia 1463) był metropolitą kijowskim i całej Rusi w latach 1436–1442. Pochodził z Grecji i wstąpił do klasztoru w Monemwasii, gdzie przed 1434 rokiem objął stanowisko przełożonego klasztoru św. Dymitra w Konstantynopolu.
Działalność i osiągnięcia
W 1439 roku Izydor uczestniczył w soborze we Florencji, na którym podpisano akt unii. W tym samym roku papież Eugeniusz IV mianował go kardynałem prezbiterem SS. Marcellino e Pietro. W 1441 roku Izydor został legatem papieskim na Polskę, Litwę i Ruś, gdzie miał na celu wprowadzenie postanowień unii florenckiej.
W marcu 1440 roku Izydor wysłał list z Budy dotyczący decyzji soboru i przez kilka miesięcy podróżował po Koronie Królestwa Polskiego oraz Wielkim Księstwie Litewskim, propagując idee unii. Niestety, nie odniósł oczekiwanego sukcesu i spotkał się z oporem, zwłaszcza we Lwowie, gdzie jego msza w obrządku łacińskim wywołała protesty wiernych.
Podział metropolii
Działalność Izydora doprowadziła do ostatecznego podziału metropolii kijowskiej na kijowską i moskiewską. Po jego usunięciu z urzędu w 1448 roku, metropolitą w Wielkim Księstwie Moskiewskim został dotychczasowy biskup riazański Jonasz, co nie zostało uznane w Wielkim Księstwie Litewskim.
Podsumowanie
Izydor był istotną postacią w historii Kościoła prawosławnego i katolickiego, a jego wysiłki na rzecz unii przyniosły więcej kontrowersji niż sukcesów, prowadząc do poważnych zmian w strukturze metropolii kijowskiej.
Bibliografia
- K. R. Prokop „Polscy kardynałowie”, Wyd. WAM, Kraków 2001
- Salvador Miranda: Isidore of Kiev
