Haubica M198
Haubica M198 to amerykańska haubica holowana, przystosowana do desantu spadochronowego oraz transportu za pomocą śmigłowca CH-47 Chinook. Prototyp powstał w 1979 roku. Haubice te są wykorzystywane przez wojska lądowe, korpus piechoty morskiej USA oraz armię australijską. W najbliższym czasie M198 zostanie zastąpiona przez ultralekką haubicę M777.
Dane techniczne
- Donośność: 22 000 m (pocisk zwykły), 30 000 m (z dodatkowym napędem rakietowym)
- Długość: 12,34 m (marszowa), 11,0 m (bojowa)
- Szerokość: 2,794 m (marszowa), 8,534 m (bojowa)
- Wysokość: 2,9 m (marszowa)
- Masa: 7 163 kg
- Kąt ostrzału: 45° (poziom), od -5° do +72° (pion)
- Szybkostrzelność: maks. 4 strz/min, ciągła 2 strz/min
- Obsługa: 11 osób
- Prędkość marszowa: 72 km/h
Budowa
M198 charakteryzuje się wzmocnioną lufą zakończoną dwukomorowym hamulcem wylotowym oraz wbudowanym czujnikiem temperatury. Lufa może być obracana o 180° podczas transportu, a hydrauliczne urządzenie napędzane ręczną pompą ułatwia ten proces. Koła haubicy są wyłączane na stanowisku ogniowym, a konstrukcja wykorzystuje lekkie stopy metali.
Amunicja
- M107 Normal Cavity: Amunicja odłamkowo-burząca, skuteczna w promieniu 50 metrów.
- Dymna: Używana do maskowania ruchów własnych sił.
- Z białym fosforem: Amunicja zapalająca, generująca dym.
- Oświetlająca: Flary oświetlające obszar około 1 km² przez 120 sekund.
- DPICM: Kasetowa amunicja z 88 podpociskami, skuteczna przeciwko czołgom.
- M712 Copperhead: Kierowane pociski artyleryjskie wymagające oświetlenia celu laserem.
- SADAR: Amunicja eksperymentalna, kierująca się w stronę wrogich pojazdów.
