Kazimierz Mirecki
Kazimierz Mirecki, znany również jako Kazimierz, Żmuda, Tadeusz, urodził się 10 kwietnia 1910 roku w Ulanowie, a zmarł 1 kwietnia 1999 roku w Chicago. Był aktywnym członkiem kilku organizacji narodowych, w tym Młodzieży Wszechpolskiej, Stronnictwa Narodowego oraz Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej (NOW) i Armii Krajowej (AK).
Życiorys
Kazimierz był synem Dominika i Pauliny, miał trzech rodzeństwa. Uczył się w gimnazjach w Nisku i Borszczowie, gdzie zdał maturę. Po ukończeniu nauki pracował w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, a w połowie lat 30. rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Działalność w ruchu narodowym rozpoczął od przynależności do Młodzieży Wszechpolskiej i Stronnictwa Narodowego.
Po wybuchu II wojny światowej zaangażował się w konspirację. W 1939 roku został komendantem Okręgu Rzeszowskiego NOW, a w 1940 podporządkował się Zarządowi Głównemu SN, stając na czele Okręgu Rzeszowskiego Organizacji Wojskowej SN. Był również redaktorem oficjalnego organu prasowego „Szczerbiec”. Mimo że nie popierał scalenia z AK, podporządkował się umowie scaleniowej, a w 1943 roku otrzymał awans na podporucznika.
Po wkroczeniu wojsk sowieckich był przeciwny ujawnieniu struktur konspiracyjnych. W 1944 roku wydał rozkaz, aby organizacje i oddziały NOW-AK przeszły do głębokiej konspiracji. W 1945 roku wznowił działalność Okręgu Rzeszowskiego NZW (NOW) oraz utworzył komendę oddziałów leśnych NZW. Po wojnie został aresztowany przez UB, ale po kilku dniach został zwolniony. W grudniu 1945 roku opuścił Polskę, a następnie osiedlił się w Kanadzie, a później w USA, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu społecznym i politycznym.
Kazimierz Mirecki zmarł 1 kwietnia 1999 roku w Chicago. Jego prochy zostały przewiezione do Polski i złożone w rodzinnym grobowcu w Racławicach. Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Order Virtuti Militari V klasy oraz Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.
Bibliografia
- Krzysztof Kaczmarski, Podziemie narodowe na Rzeszowszczyźnie 1939–1944, Rzeszów 2003.
- Krzysztof Kaczmarski, Saga rodu Mireckich, Biuletyn IPN, nr 8–9/2007, s. 137–153.
