Sękacz – Tradycyjny Wypiek
Sękacz, znany również jako dziad, bankuch czy kołacz, to tradycyjne ciasto biszkoptowo-tłuszczowe pieczone nad otwartym ogniem na obracającym się rożnie. Jego kształt przypomina ścięty pień drzewa, a w przekroju widoczne są warstwy ciasta, które naśladują słoje. Sękacz często pokrywany jest lukrem lub czekoladą.
Historia
Historia sękacza sięga średniowiecza, kiedy to Polacy poznali tę technikę od Jaćwingów. Sękacz był łatwy do przygotowania na otwartych paleniskach, co czyniło go popularnym wypiekiem. Technika pieczenia ciasta nad ogniem znana była już w czasach prehistorycznych.
Sękacz zyskał popularność w różnych krajach, w tym w Niemczech, Szwajcarii, Francji, Rumunii, Węgrzech, Litwie, Białorusi, Szwecji oraz w Polsce, szczególnie na Kaszubach. W Japonii sękacz również zyskał uznanie i jest tam pieczony.
Rozmaite legendy dotyczące pochodzenia sękacza wskazują na jego związki z Berlinem, gdzie w 1682 roku został wymieniony w dziele Johannesa Sigismunda Elsholza jako specjalność berlińska. W Polsce tradycja mówi, że pierwsze sękacze wypiekano w Berżnikach koło Sejn na cześć królowej Bony.
Odmiany Tradycyjne
- Sękacz mazurski: Wpisany na listę produktów tradycyjnych 1 stycznia 2006 roku.
- Sękacz z Puszczy Rominckiej: Wpisany 15 października 2020 roku.
- Sękacz sejneński: Wpisany 13 marca 2006 roku.
- Sękacz z Suchowoli: Wpisany 7 sierpnia 2014 roku.
Sękacz to nie tylko pyszny wypiek, ale również element kulturowego dziedzictwa, który łączy różne regiony i tradycje kulinarne. Jego unikalna technika pieczenia oraz interesująca historia sprawiają, że jest jednym z wyjątkowych ciast w polskiej kuchni.
