Filmy Snuff
Filmy snuff, znane również jako „filmy ostatniego tchnienia”, to kontrowersyjny gatunek filmowy, który przedstawia prawdziwe sceny gwałtów, tortur oraz zabójstw. Termin ten zyskał popularność dzięki niskobudżetowemu horrorowi Snuff, w którym dodano zakończenie pokazujące morderstwo młodej kobiety przez ekipę filmową. Film wzbudził wiele kontrowersji i protestów przeciwko pornografii.
Obok filmów snuff istnieje także gatunek znany jako mondo movies, który obejmuje dokumentalne nagrania autentycznych egzekucji, wypadków czy samobójstw. Przykłady takich materiałów to nagrania z Iraku, które nie mają jednak charakteru komercyjnego, co wyklucza je z kategorii filmów snuff.
Wpływ na Kinematografię
Filmy snuff wywarły znaczący wpływ na kino, inspirując wielu reżyserów tworzących filmy w stylu gore. Przykładem są japońskie filmy z serii Guinea Pig, szczególnie Devil’s Experiment i Flower of Flesh and Blood, które ukazują brutalne tortury i morderstwa.
Tematyka snuff została również poruszona w thrillerze Osiem milimetrów z 1999 roku, w reżyserii Joela Schumachera, gdzie prywatny detektyw bada autentyczność filmu przedstawiającego gwałt i zabójstwo.
Przykłady Filmów
Oto kilka filmów, które eksplorują podobną tematykę:
- Dwa światy (1979, reż. Paul Schrader)
- Nadzy i rozszarpani (1980, Ruggero Deodato)
- Wideodrom (1983, David Cronenberg)
- Henry: Portrait of a Serial Killer (1986, John McNaughton)
- Uciekinier (1987, Paul Michael Glaser)
- Dziwne dni (1995, Kathryn Bigelow)
- Teza (1995, Alejandro Amenábar)
- Ulice strachu: Ostatnia odsłona (2000, John Ottman)
- Snuff 102 (2007, Mariano Peralta)
- Slaughter (2009, Víctor García)
- Život i smrt porno bande (2009, Mladen Djordjevic)
- Srpski film (2010, Srdjan Spasojević)
- The Den (2013, Zachary Donohue)
