Order Królewski Korony
Order Królewski Korony (niem. Königlicher Kronenorden) był jednym z najwyższych odznaczeń Królestwa Prus, ustanowionym 18 października 1861 roku przez króla Wilhelma I z okazji jego koronacji w Królewcu. Był to ostatni taki ceremoniał w historii Prus.
Klasy i insygnia
Order składał się z czterech klas:
- I Klasa
- II Klasa
- III Klasa
- IV Klasa
Podobnie jak Order Orła Czerwonego, Królewski Koronowy mógł być nadawany z różnorodnymi dodatkami, takimi jak:
- mieczami między ramionami
- skrzyżowanymi mieczami pod kółkiem zawieszki
- Czerwonym Krzyżem
- krzyżem Joannitów
- cyfrą lat służby
Krzyż orderowy miał formę greckiego krzyża z białą emalią i złotym brzegiem. W medalionie awersu znajdowała się złota korona królewska z dewizą Gott mit uns na niebieskim tle. Rewers z inicjałem założyciela W oraz datą 18 października 1861. Gwiazda I klasy była srebrna, ośmiopromienna, podczas gdy Gwiazda II klasy miała kształt rombu.
Order był noszony na niebieskiej wstędze, a od 1864 roku odznaczenia wojskowe miały czarno-białą wstęgę, taką jak Krzyż Żelazny. Po upadku monarchii w 1918 roku order przestał istnieć.
Odznaczeni
Listy odznaczonych nie zostały uwzględnione w tej publikacji.
Bibliografia
- Jörg Nimmergut, Orden und Ehrenzeichen von 1800-1945, München 1977.
- Wiesław Bończa-Tomaszewski, Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak, Warszawa 1939, s. 445.
Kategoria: Pruskie odznaczenia
