Puszcza Rzepińska i Puszcza Lubuska
Puszcza Rzepińska, znana również jako Puszcza Lubuska czy Bory Lubuskie, to rozległy kompleks leśny w zachodniej Polsce. Obszar ten charakteryzuje się dużą lesistością, która wynosi od 40% do 66,9%, w zależności od przyjętej definicji granic.
Zakres terytorialny
W najszerszym ujęciu Puszcza rozciąga się między doliną Odry na południu i zachodzie a rzeką Wartą na północy. Granice wschodnie obejmują tereny od Skwierzyny przez Łagów i Świebodzin aż po Sulechów. W węższym ujęciu, zgodnie z regionalizacją przyrodniczo-leśną Polski z 2010 roku, Puszcza stanowi część Krainy Pomorsko-Wielkopolskiej o powierzchni 1509 km².
Charakterystyka obszaru
Obszar Puszczy Rzepińskiej charakteryzuje się:
- słabym zaludnieniem,
- brakiem większych miast,
- dominacją siedlisk borowych, które stanowią ponad 90% powierzchni.
W dolinach rzek i w pobliżu jezior występują żyźniejsze siedliska z bukiem zwyczajnym, dębami oraz olszą czarną. Większe kompleksy drzew liściastych, w tym buczyny, można spotkać na glinach zwałowych w rejonie Łagowa i Torzymia.
Problemy ekologiczne
Jednorodność drzewostanów sprawia, że obszar ten jest podatny na gradacje patogenów. Dodatkowo, sosny, które dominują w tym regionie, są osłabiane przez skutki globalnego ocieplenia, takie jak wysokie temperatury i występujące susze.
Podsumowanie
Puszcza Rzepińska to ważny ekosystem leśny w województwie lubuskim, który zmaga się z wyzwaniami związanymi z ochroną bioróżnorodności i zmianami klimatycznymi.
Przypisy
Kategoria: Lasy w województwie lubuskim
