Leszek Melchior Drogosz
Leszek Drogosz (6 stycznia 1933 – 7 września 2012) był polskim bokserem, trzykrotnym mistrzem Europy oraz brązowym medalistą olimpijskim. Znany jako „Czarodziej ringu”, był również nieprofesjonalnym aktorem.
Życiorys
Drogosz rozpoczął treningi bokserskie w 1948 roku. W 1950 roku zdobył tytuł mistrza Polski juniorów w wadze papierowej. Jego debiut w reprezentacji Polski nastąpił w 1952 roku podczas meczu z Węgrami, gdzie zdobył złoty medal. Kolejne złote medale mistrzostw Europy zdobył w 1954 i 1959 roku.
Reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich w 1952, 1956 i 1960 roku, osiągając ćwierćfinał w Helsinkach oraz zdobywając brązowy medal w Rzymie po kontrowersyjnej przegranej w półfinale.
Drogosz był zawodnikiem klubów takich jak Stal SHL Kielce, Legia Warszawa, ŁTS Łabędy i Błękitni Kielce. Osiągnął osiem tytułów indywidualnego mistrza Polski oraz 31 wygranych walk w reprezentacji narodowej.
Kariera trenerska i działalność publiczna
Po zakończeniu kariery bokserskiej Drogosz został trenerem, prowadząc m.in. Błękitnych Kielce. Był również radnym kieleckiej rady miasta w latach 1990-1994. Otrzymał wiele odznaczeń, w tym Złoty Krzyż Zasługi oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Kariera aktorska
Drogosz zadebiutował w filmie „Bokser” w 1966 roku, grając rolę pięściarza. Po premierze filmu został zawieszony w amatorskim boksie z powodu przepisów AIBA. Wystąpił również w filmach Andrzeja Wajdy oraz w popularnych serialach.
Śmierć i upamiętnienie
Drogosz zmarł 7 września 2012 roku na skutek nowotworu. Został pochowany na cmentarzu Nowym w Kielcach, a jedna z ulic w mieście nosi jego imię.
